"Kahkaha atarken ağlama, ağlarken katılma" + nefes alırken martı gibi çığrınma sürecine ho$geldim..!
Epeydir sesin soluğun çıkmıyordu sevgili vücut iflas modum; iyiydi de aslında böyle..?
******************************
Genel müdür - çalı$an, alt - üst ili$kisinden ziyade ilk defa abi - karde$ moduna girebildiğim, 2 - 3 ay önce "en kötü sırt sırta verip ayrılacağız buradan" replikli beyfendiyle aramızda hem soyut hem de somut olarak camlı duvarlar var artık. Birbirimize bakıyoruz görmüyoruz ya da bakmaya bile tenezzül etmiyoruz.
******************************
Yav$ak / omurgasız / diki$ tutmayan tıynette insanlara imrenir oldum ya daha da belâmı aramasam / istemesem de olur.
******************************
Benim bir evim daha doğrusu kibrit kutusundan hallice bir dairem var artık İstanbul'da; annemin ve babamın aldığı.
Hiç gitmedim gidemedim; sokağı dâhi görmedim. Fırsat mı bulamadın derseniz.. Bilmiyorum, yaratmaya kalkarsam yaratır(d)ım herhâlde ama sanırım fırsattan ziyade bezginlik ve isteksizlik. Alındı, bitti gitti i$te modundan öteye geçemiyorum maselülüf. Onca senedir tutunmak için yırtındığım $ehirde bir yuvam var ve bu benim umrumda değil.
******************************
Boogy The Event Company!!
4 senedir yırtınıyorum bir parçan olabilmek ya da en azından bir görü$me koparabilmek için!
Mecbur muyum ben network üzerinden ya da onun bunun referansıyla gelmeye?
7 - 8 senelik emeğimle, aranızda olabilmek konusunda yılmaksızın sürdürdüğüm çabamla, görü$me sonrası üzerinizde bıraktığım etkiyle karar verseniz olmuyor mu?
İlla araya birilerini mi sokmak, onunla bununla mı takılmak gerekiyor?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder