bir ayıyı ne $ekilde postalayabilirsin?

Bugün, içimde sabitlenip kemikle$en "someone accidentally replaced my heart with a baked potato" stilini 1 yıl içinde ufaktan bi kımıldanmaya, sonra bi fıtfıtıfıtı staylaya, nihayetinde de attan dü$mü$ karpuza evrilmesine yardımcı olan dallai lamanın doğum günü. Hayır; doğum günlerine ve hatırla(n)maya çok önem verdiğim hâlde kuru kuruya da olsa kutlamayacağım. Plaklarına ve malt $i$elerine be$eri ili$kilerinden daha çok önem veren, sevgili / arkada$ / dost statüsü gözetmeden yaralarını kendi yaralarımmı$ gibi kabullenip iyile$tirmek istediğimi söylediğim hâlde egosunu hunharca üstümde parlatmaktan imtina etmeyen ve bir konser kaydının kapalı pencerelerini açtığını, tam olarak olmak istediği yeri gösterdiğini, cennete benzediğini söyleyebilen birinin içine ula$mam mümkün değil çünkü.

Bugün, senelerdir çalı$tığım müdürler / direktörler içinde en sevdiğim ki$iyle birbirimize girme tatbikatı yaptık. Hiç hazzetmediğim, kendimle kurallarımla çeli$tiği hâlde bu ara i$lere / tekliflere çok yoğun $ekilde asılmıyor ve daha da kötüsü oldukça geç gidiyorum ofise. Sabah ünlemli, dikkat edelim'li bir mesaj gönderince "çözmemiz gereken daha ba$ka, beni cidden zorlayan mevzular var bildiğin gibi, onlara yönelik bir geli$me var mı ki bana giri$ çıkı$ saat soruyorsun?" dedim. O da 2 aydır maa$ almadığını ve benim maddiyatın dı$ında ya$adığım bütün sıkıntıları katmerli olarak ya$adığını ama bize yansıtmamaya çalı$tığını hönkürdü. Bir taraftan haklı olduğunu bilsem de bu kadar basiretsiz kalmamız(kalması?) beni delirtiyor. Harika bir i$yerimiz var, değil mi?

Bugün, en yakın arkada$larımdan biriyle sanırım son kez Çengelköy'de denize kar$ı kahvaltı yaptık. Yakla$ık 7 aydır bütün i$ bulma giri$imleri bir tarafında patladığı, aldığı evlenme teklifini hayatında biraz düzgün ve normal giden bir $eyler olabilmesi için kabul ettiği ve normalde dünya sikime tayyare götüme minare bir kadın olsa da ben'ci dü$ünceler yerine biz'e yöneldiği hâlde ni$anlısının sümsük ve hem kendine hem etrafına güvensiz bir adam çıkması sebebiyle ni$an atmak durumunda kaldığı ve hayatla sürekli inatla$manın sağlığından götürdükleri yüzünden Antalya'ya geri dönüyor. Ve ben de, yanında tırnaklarımı / dikenlerimi çıkarmadan kendim gibi olabildiğim bir insanla mânen olmasa da cismen uzakla$mak durumunda kalıyorum.

Bugün, aslında dün gelen ve "ne de olsa kışın sonu bahardır." hatırlatmasını geçen o bi "size sarılabilir miyim?" hanfendünün kartpostalına kahkahalarla gülerken bir taraftan da sinirden gözlerimin dolduğu, burun direği sızlamalı anlardan birini ya$ıyorum. Akrep olmak, her daim 2 uç arasında çılgınca yardırmak demek çünkü. Ama $u an pozitif tarafta kalmaya yönelik isteğim daha ağır basıyor. O yüzden denize kar$ı söyleyeceğim $arkıyı seçmek için müzük klasörlerimi taramaya gideyim ben.