18 Aralık 2012 Salı

(bkz: tiksinti)

DİN: Yüzyıllardır psikolojik i$kence aracı olarak kullanılan öge.

Annesi vefat etmi$ ki$ilere, kendilerinden hazzetmesem de orospu çocuğu demekten imtina edecek kadar vicdan / ahlâk / erdem / seç beğen al sahibiyim. Ama sabrımı çok zorlayan iki örnek var. Biri eski ne idüğü belirsiz (sevgili? olamadık mk. dost? değil. arkada$? o bile değil. tanıdık? belki.) adamlarımdan. Diğeri için bkz:

Yıllarca alttan alta i$lemek.. Sonra kubuzlanmak.. Sürekli güç gösterisinde bulunmak.. Kaba kuvvetle sindirmeyi deneyip görmenin akabinde de ayağınızı denk alın temalı fedailik..

***********************************************

Bir eğitim kurumunun sağlaması gereken öncelikli sorumluluk nedir?
Bilimsel, akademik, sosyal ve kültürel faaliyetler ile yurt, derslik, kütüphane, laboratuvar ve benzeri temel altyapı elemanları sağlamak mı yoksa bir ibadethane açmak mı? Tercih yaparken ilkini umursamayıp da ikinciden yana olan birtakım mahlukat için bkz:

Ba$taki tanımımdan da anla$ılacağı üzere din(ler)e kar$ı hiç bir hassasiyetim ya da eğilimim olmadı. Aksine gereksiz olduklarını dü$ündüm hep; bunun yanında inançlı olana ve/veya inancına da saygı duydum. Ama bu tarz imanlı olmaktan ziyade ikiyüzlülüğe saran, yaratandan ötürü yaratılana saygı duymak yerine içi bok kaynayan, gösteri ve gösteri$ meraklısı, evleri barkları okul haricinde kafalarının üstünde bir çatı yokmu$ gibi davranan fanatik bünyeler ise (en hafif tabirle) midemi bulandırıyor.